Dag 8

Dinsdag 12 juni 2012
(Van Schleuse Lehnitz naar Spandau Berlin; 33,6 km;subtotaal 253,9 km)

Traject Dag 8 (Lehnitz-Spandau)

Niet te laat op en inpakken. Dat kost toch altijd wel een half
uurtje. De tentjes zijn zo ingepakt maar het inladen kost wat meer
tijd, hoewel het steeds vlugger gaat. Alles heeft zijn vaste plek
onder dek.
Na 20 minuten zijn we bij de sluis waar al twee boten liggen te
wachten voor ze binnen mogen varen. Wij gaan er achter liggen maar
omdat het erg lang duurt varen we wat rond.
In de sluis blijven we de sluiswachter te lang rond dobberen en
krijgen we opdracht om ons vast aan de sluiswand te leggen, eerder
doet hij de sluisdeuren niet dicht.
Tijden het schutten zakken we verrassend ver naar beneden, bijna vijf meter.
Na het schutten even rondkijken bij de sluis, een sanitaire stop en dan verder.
We komen al gauw op de Lehnitzsee waar we aanleggen voor een bakjekoffie. Het schutten en het wachten heeft toch wel anderhalf uur geduurd. We vinden een mooi plekje aan de oostelijke oever onder de bomen. Het mooie plekje dat we uit de verte dachten te nemen
was bezet door een visser die ons ernstig vond storen. De peddelslagen jagen de vissen natuurlijke weg. Langs het meer loopt een voetpad waar ook honden uitgelaten worden
en we werden dan ook al gauw overvallen door een grote hond die totaal niet naar zijn bazin wou luisteren. Het beest banjerde met zijn modderpoten over ons kleedje maar verder ging alles goed.

De kajaktocht ging verder door de bewoonde wereld van Oranienburg, Henningsdorf, Heiligensee, Konradshöhe, Tegelort, Hakenfelde en Spandau. Na Hennigsdorf verlieten we het Havelkanaal en kwamen we op de Nieder-Neuendorfersee. Het Havelkanaal loopt daar langs een grote opening in de Nieder-Neuendorfersee. Om de grens af te bakenen zijn daar een aantal oude schepen afgezonken zodat de verbinding tussen het kanaal en het meer wat kleiner is.
Op het meer was een kajakclub bezig om jongeren te instrueren. Ze raceden met een speedboot om ze heen, luid roepend door een megafoon wat ze moesten doen. Het klonk allemaal niet zo vriendelijk.

In Spandau werden we vlot geschut waarna we na vijf bruggen gepasseerd te hebben de Tiefweerder in draaiden om een plekje voor de nacht te zoeken bij een van de kano- of roeiverenigingen. Bij de roeivereniging was alles verhuurd aan een schoolkamp, daar
konden we dus niet terecht. Ik ging aan land om bij de andere gebouwen te kijken en Jan bleef liggen om naar de kajakpolo-training te kijken. Na verloop van tijd kwam de trainer een praatje met hem maken en het eind van het verhaal was dat we wel een nachtje op hun terrein mochten overnachten met gebruikmaking van douche en toilet. We kregen de sleutel van het gebouw in vol vertrouwen en moesten die de volgende dag maar onder een steen leggen dan vonden ze hem wel. Fantastisch wat een gastvrijheid. Geen kosten. We hebben voor vertrek een bedankbriefje met een bijdrage voor de club op het prikbord gehangen.