Märkische Umfahrt 2013

De tocht in de nazomer van 2013 zijn we dus begonnen op de camping Am Mühlenfliess bij Prieros. De autotrip, voor het eerst met de 40 jaar oude Citroën DS Pallas van Jan duurde wat langer dan verwacht. Het was bij Bremen en Hamburg weer erg druk en om de oude dame geen hartinfarct te bezorgen reden we niet harder dan 95 km/h.

Na het opzetten van onze tentjes was het al negen uur ’s avonds. We reden naar ‘Küdels Lustige Stube” voor een hapje eten maar de warme keuken was eigenlijk al dicht. Met wat koude vis en speciaal voor ons warm gemaakte aardappeltjes en een lekker ijsje met een pot bier kregen we toch nog voldoende te eten.
De volgende ochtend inladen en via de sluis de Dahme op richting Märkisch Buchholz om daar met de door een lier naar boven getrokken lorrie, over te zetten.

Nou dat was een hele belevenis en een langdurig karwei. De wagen stond boven en de lierkabel moest met mankracht van de lier afgerold worden. Dat duurde wel even. De kabel heeft geen goede geleiding en halverwege moet omgezet worden naar de kabel van de volgende lier. Al met al veel werk. Je kunt beter met je eigen karretje omkarren.

Als je dan eindelijk weer vaart moet je er na 700 meter weer uit voor de volgende stuw met een handbediende lorrie.

Na de eerste dag overnachtten we op het eiland in de Köthener See. Het was moeilijk om daar een plekje te vinden dat vlak was en niet onder de bomen. Het hele eiland had een soort golfpatroon op de bodem Vlak bij het water was wel een vlak stuk maar dat lag helemaal onder de bomen en was er donker. We vonden een plaatsje waar een vuurtje gestookt was, daaromheen was het redelijk vlak.

Ons kamp op het eiland in de Köthener See. Op de achtergrond de plek aan het water waar de kajaks lagen.

Op dag 2 gingen we via het ‘Dahme-Umflutkanal’ via de Spreeschleuse Leibsch richting Neuendorfer See. Het was zondag en in de eerste sluis konden we vlot mee schutten. Voor de tweede sluis moesten we langer wachten. We wilden zelf schutten maar één van de buurtbewoners had zich de sluis toegeëigend als sluiswachter en wilde er geld voor hebben.
Dat vonden we op zich geen probleem, het schutten daar is een hele klus, maar het geld zat diep weggestopt onder het dek en er was alleen maar plaats langs de trappen om uit te stappen. Hij schutte ons toch maar begon ons na te schreeuwen dat hij geld wilde hebben. Ik was van plan om aan te leggen na de sluis om geld op te zoeken maar toen hij zo’n grote bek opzette dacht ik verhip jij maar, je krijgt niks.

De sluis bij Alt Schadow ging vlot. Het meer ervoor, de Neuendorfer See was prachtig, de Spree na Atl Schadow ook.
Bij Kossenblat moesten we weer schutten waarna het door ging via Briescht naar de kapotte sluis bij Trebatsch. Vlak erna vonden we een mooi plekje om te kamperen.

Op dag 3 voeren we via Beeskow naar Neudorf aan de Drahendorfer Spree. In Beeskow namen we voor het schutten door de zelfbedieningssluis (automatisch) een pauze om boodschappen te doen. Er is een grote supermarkt vlakbij. Water tappen was alleen een probleem. In het grote restaurant vlak voor de sluis zagen ze die ‘landlopers’ niet zo zitten en op de sluis was geen personeel aanwezig dus peddelden we na het schutten door naar de jachthaven vlak na de sluis. Hier was het nog een heel gezoek om een kraan te vinden. In het grote luxe gebouw van de yachtclub vonden we een toillet waar we ook water konden tappen. Het was wel wat lastig want de flessen pasten in de wasbak niet goed onder de kranen. Maar na wat gezoek vonden we een kraan die schoonmakers gebruikten om emmers te vullen en toen was het zo klaar.
Daarna verder over een prachtige Spree met veel oude afgesneden meanders waar invaren verboden was. Dat is natuurlijk voor de motorbootvaarders en wij hebben hier en daar toch even gekeken, prachtig maar officieel verboden.
Vlak voor de Wergensee moesten we linksaf naar de sluis die toegang geeft tot de Drahendorfer Spree.

Na de sluis peddelden we nog even door maar het werd tijd om een kampeerplek te zoeken. Bij Neubrück zagen we dat er een ‘Wasserwander Rastplatz’ was. Het staat niet op de kaart van Juebermann maar het voldeed. Er was tapwater en een dixie-toilet. Dat is niet geweldig maar het gaat. Toen we de tentjes hadden staan wilden we in het plaatsje wat gaan eten maar dat viel niet mee. We dachten dat we een eindje verder langs het water vlak voor de brug een restaurant gevonden hadden maar dat bleek niet meer dan een biertentje met ijssalon. We konden wel wat sla krijgen en dan hebben we toen maar gedaan. Een biertje gaat er na een dag peddelen altijd in.

Op de 4e dag varen we via de Fürstenwalder Spree naar de Müggelspree. We moeten eerst in de Drahendorfer Spree nog overdragen bij Drahendorf. Daarna slaan we linksaf de Fürstenwalder Spree op. Die heeft een heel ander karakter dan de Drahendorfer Spree die smal, kronkelend en besloten tussen de bomen ligt. De Fürstenwalder Spree is gekanaliseerd en maakt deel uit van de verbinding van Berlijn met de Oder. Veel scheepvaart is er niet maar het heeft wel het karakter van grootscheeps vaarwater. Vlak voor km-80 gaan we de afgesneden bocht in die langs Berkenbrück leidt. Hier maken we koffie en gaan lekker even zwemmen. Daarna door naar Fürstenwalde. Bij de sluizen staan de lichten op rood en we zien geen sluiswachter. Ik probeer de lorrie te halen waarmee we kunnen overzetten. Die ligt aan de andere kant van sluis helemaal in het water. Het touw waarmee je hem kunt trekken drijft ook in het water. Met wat moeite weet ik het er uit te halen en de kar op de wal te trekken. Er zijn geen rails maar goten voor de wielen. Er is een probleem met de kar want hij loopt steeds uit de goot. Op een gegeven moment roept Jan me dat er een sluiswachter aangeeft dat hij ons wel wil schutten. Dat maakt het een heel stuk gemakkelijker. Ze moeten er eigenlijk wat op vinden zodat kleine bootjes ook makkelijker de aandacht van slapende sluiswachters kunnen trekken.
Na de sluis, nog in Fürstenwalde, is de Spree heel breed. Het was prachtig windstil weer en iets na vijven zodat er hier en daar wat mensen op de terrassen langs het water zaten. Het zag er gezellig uit.
We voeren verder naar Grosse Tränke waar de Müggelspree begint. Daar was het weer overdragen. Een zware lorrie zorgt ervoor dat je het niet gemakkelijk alleen kunt doen. Dat was bij Drahendorf makkelijker. Daar waren geen rails maar gootjes en had de lorrie massieve rubberbanden.
Deze lorrie liep weer op rails met zware spoorwielen. We konden wel twee kano’s tegelijk verplaatsen.

Net op de Müggelspree begon het te regenen dus snel de regenjacks aan en de spatzeilen dicht. Het begon al laat te worden dus we keken uit naar een plek om onze tentjes op te zetten. Op veel plaatsen zagen we bevervraat. Ik ben elke keer weer verbaasd hoe die beesten de bomen vernielen.

De bui was over en we vonden een mooi strandje om bij te kamperen. Na het opzetten van de tentjes tijd voor een biertje en dan moet de kok weer aan het werk.

Als het donker is kruipt Jan zijn tent uit met fototoestel om een bever te fotograferen. Hij ziet ze wel maar de foto’s waren alleen maar zwart.
Om een uur of vier ’s ochtends werd ik wakker van het geknaag van de bever ergens aan de overkant van het water. Als je de ‘chips’ ziet die ze los scheuren snap je dat het niet geluidloos kan. Het zijn knappe houthakkers.

Op dag 5 varen we verder over de Müggelspree.

We ontbijten na een halfuurtje varen op een plekje onder de bomen. Daarna door richting Neu Hartmannsdorf waar we na de brug een mooi plekje zien voor een koffie-lunchpauze.
Verder onderweg zien we dat een visser een enorme meerval vangt. Jan helpt om het beest uit het water te krijgen. De man poseert blij met zijn grote vis die hij daarna weer terug zet.

Ergens voorbij Neu Zittau vinden we een plekje om een pauze te houden met een bakje koffie en om even te zwemmen. Het is niet verschrikkelijk warm maar mooi zwemweer.
Als we op de Dämeritzsee komen is het plotseling druk met speed- en langzamere motorboten. Het is na vijven en de werkers nemen even de tijd om van het mooie weer op het meer te genieten. Stadsmensen kunnen waarschijnlijk niet meer zonder lawaai. We zijn blij dat we de heksenketel kunnen verlaten en duiken de Gosener Graben in waar we het rijk samen met de eendjes en zwanen weer alleen hebben.
De Gosener Graben is verboden voor motorboten en is een prachtig kronkelende moerassloot. Daarna komen we op de rustige Seddinsee waar we na wat verkenning onze tentjes op zetten op het geheel verlaten eiland van de LKV-Berlin genaamd Seddinwall. We kunnen niemand vragen of we er mogen kamperen en nemen het risico om het ongevraagd te doen. Een prachtige plek wat hoger gelegen met aan het water ons eigen zwemstrand.

Op dag 6 pakken we zoals elke ochtend alles weer netjes in. Elke keer weer verbaasd dat alles past. Eigenlijk gaat het elke keer beter.

We varen we langs de voorsteden van Berlijn. Zeuthen, Wildau en Königs Wusterhausen. Hier zijn alle oevers bezet. Overal prachtige lokaties aan het water. Hier en daar wat vergane glorie maar het meeste goed onderhouden en de oudere huizen soms gerestaureerd. Helaas heb ik er geen foto’s van gemaakt.
In Neue Mühle moeten we weer schutten. Dat duurt hier lang omdat eerst de boten van de andere kant mogen. Daarna komen we via de Krimnicksee op de Krüpelsee waar aan de oostzijde het plaatsje Kablow ligt. Hier is op het terrein van een oude werf een klein jachthaventje met kampeergelegenheid. Het is een heel lang grondstuk tussen de plaats en het water. Het woonhuis van de eigenares ligt in het dorp. Het was even zoeken voor we het gevonden hadden maar het was een mooie plek. ’s Avonds hebben we fietsen van haar geleend om naar een restaurant te fietsen want in het dorpje zelf is niks te beleven.

Dit is een zeer afwisselende tocht. Van met bomen omgeven stukken naar besloten meertjes. Dan weer open en meanderende stukken met een stuk grootscheeps gekanaliseerd vaarwater. Landelijk afgewisseld met stedelijk, al met al een prachtige tocht.

Het laatste stukje terug naar de camping waar de auto staat was dus dag 7. Dit was maar een kort stukje dus we hadden alle tijd om te pierewaaien en te zwemmen. Op de Dolgensee vonden we een mooi plekje om te luieren en te zemmen. Daarna zijn we gaan eten bij Kudels Lustige Stube, nu vanaf het water en in het volle zonlicht inplaats van in de schemering zoals de vorige keren. De snoekbaars smaakte ons weer goed. Waarna we op ons gemak naar onze camping ‘Am Mühlenfliess ” peddelden om onze tentje deze reis voor het laatst op te zetten.

Terug naar ‘Tochten’.