Lahn

Eind juli 2008

We begonnen de tocht onder het viaduct in Roth. De auto had daar een mooi plekje op een parkeerplaatsje bij de stuw.

Opstapplaats Roth

Na de stuw was het viaduct waaronder we de kajaks inlaadden. Jan ontdekte dat zijn kajak lek was. Hij had met de hogedrukspuit de boel schoon gespoten. De gelcoatlaag was maar dun en er zaten veel luchtbelletjes onder de gelcoat. Hier was de zaak lek. Gelukkig kon plakband de zaak repareren en een uurtje later konden we vertrekken.

Inladen onder het viaduct in Roth. Volgens Jübermann de juiste plek om een kajaktocht op de Lahn te beginnen. Jan is hier met de spons aan het drogen. De kano bleek lek te zijn. We hebben het met ducttape provisorisch gerepareerd.

Het waterpeil was niet zo hoog. In dit stuk waren regelmatig grindbanken waar de bodems van de kajaks over het grint schuurden, tot angst van Jan voor nieuwe lekkages. Bij Lollar moesten we omdragen bij de stuw. Alles ging prima en na een paar uur varen kwamen we bij Giessen. We vonden een plaatsje voor de nacht bij de SKC (Ski und Kano Club) Giessen. Er stonden nog een paar tentjes van kanoers. De toilletten waren ’s nacht open en we hoefden niet te betalen omdat ik lid was van de NKB. Ik had mijn pasje niet bij me maar ze geloofden me op mijn woord.

De volgende dag via 3 kanogoten verder. Daarna twee sluizen, Dorlar en Naunheim beide zelfbediening. Bij Wetzlar nog twee overdragingen de laatste met een rollenbaan.
Daarna nog drie sluizen, Altenberg en twee vlak na elkaar bij Oberbiel. Na de sluis stroomt de Lahn met ongeveer 3 km/h.
Iets voorbij de brug bij Leun overnachtten we op de Jugendzeltplatz Leun.

De volgende dag peddelden we lekker met de stroom mee naar sluis Löhnberg waar we na het schutten aanlegden en koffie met broodjes aten in het sluisrestaurant.
’s Middags legden we tegenover de bootstunnel in Weilburg aan om boodschappen te doen. Daarna via de bootstunnel en twee sluizen in serie verder de Lahn af, sluizen bij Kirschhofen en Fürfurt.

Iets voorbij Arfurt vonden we een uitstapplaats bij een tunneltje onder het spoor. Hierachter was een camping met een restaurantje.ESV Jugend und Wanderheim. De kajaks hebben we door het tunneltje gedragen en daarachter laten liggen. De waardin/campingbaas haalde een karretje om de bagage op te leggen en toen gingen we het weggetje omhoog naar de plek waar we onze tentjes konden opzetten. Daarna lekker gegeten in het restaurantje vlak aan de spoorlijn.

De volgende ochtend verder naar Runkel. Eerst schutten in Villmar en weer in Runkel. Na het schutten aangelegd aan de linkeroever om het stadje te verkennen en boodschappen te doen. Daarna door naar Limburg waar het weer schutten was. Verder naar Diez om daar weer te schutten. We wilden na Diez kamperen op een bivakplaats van de Diezer PG (Diezer Paddler Gilde) maar we konden het niet vinden. We waren het zat om verder te gaan en zagen tijdens het zoeken een mooi plekje om wild te kamperen hoewel we geen landeigenaar konden vragen. Hier hebben we de tentjes opgezet.
’s Avonds kwamen er veel fietsers tijdens hun avondtochtje langs. Ze hadden kennelijk de landeigenaar gewaarschuwd want die kwam de volgende ochtend poolshoochte nemen toen wij alles al opgeruimd hadden. Hij mopperde noch een beetje of we alles wel opgeruimd hadden maar kwam niet uit de auto.

Verder varend kwamen we eerst bij sluis Cramberg. Even ervoor hadden we een Duitse kajakker ingehaald die we verder Heinrich noemden. Wij lagen keurig voor de openstaande sluis te wachten tot het licht op groen ging. Heinrich voer door het rode licht de sluis in en kreeg daarover een flinke discussie met de sluiswachter. Na de discussie die behoorlijk heftig was ging het licht pas op groen en voeren wij binnen, waar Heinrich ons, al mopperend over de sluiswachters in Duitsland met hun potentatenmentaliteit, opwachtte. Tijdens het uitvaren mopperde hij nog en bij de volgende sluis in Scheidt begon hij opnieuw.
Over het stuk tussen Cramberg en Scheidt schrijft Martin Schulze in zijn boekje “Die Lahn” met ondertitel: “Bootswandern auf der Lahn”, het volgende:

De volgende sluizen waren Kalkofen en Hollerich, Na Hollerich waren we al gauw bij Nassau waar we de reis beëindigden. Op de camping vonden we een mooi plekje. Het uitstappen en uitladen was een beetje lastig door de hoge oever maar het lukte prima.
De volgende dag met de trein naar Niederwalgern, overstap in Giessen, waarna we nog driekwartier moesten lopen om in Roth bij de auto te komen. Daarna de kajaks en bagage opgehaald en naar huis.

Het kaartjes kopen op station Nassau was een probleem omdat de automaat alleen muntgeld slikte. Wij hadden natuurlijk alleen papiergeld. Gelukkig had de stationschef nog voor 20 euro muntgeld zodat wij elk een kaartje naar Giessen konden kopen. In Giessen moesten we overstappen en een kaartje kopen voor Niederwalgern. We hebben geen automaat kunnen vinden om dat te regelen. In het kantoor konden ze ons ook niet helpen dus hebben we dat stukje maar zwart gereden. (Dat was in 2012 in het treintje van Neustad-Glewe naar Parchim  heel wat beter. In de trein een kaartautomaat en een conducteur (v) die vriendelijk hielp toen ik wat stond te kijken om uit te vinden hoe alles werkte.)

Afgelegde afstand met de kajaks 142,5 km.

(Klik op een foto om de gallerijcaroussel te openen, daarna op de pijlen rechts of links. Klik op het kruisje linksboven om van de gallerij terug te gaan naar de pagina.)

Naar boven