Voor de 5e keer deed ik mee aan de Havelplünnenfahrt. Het was vroeg in het sezoen dit jaar. Op vrijdag 5 mei vertrok ik met kajak op het autodak naar Kratzeburg. Daar op camping Naturfreund kamperen we dan tot we op zondag ochtend 9 uur stipt de tocht beginnen. De zaterdag ervoor worden de auto’s naar het eindpunt (Havelberg) gebracht en dan met een busje van de shuttle service terug naar de camping.
Het was koud ’s nachts en omdat ik slecht weer verwachtte, had ik wat veel kleding mee zodat er weer bagage op het achterdek moest.
Tijdens de eerste dag was er een deelneemster ( we waren met 6 vrouwen en 7 mannen) die het erg zwaar had en de volgende dag de beslissing nam om niet verder mee te varen. Nieuwe kajak zonder roer en nog niet veel techniek om bij zijwind het oploeven tegen te gaan. Eén van de andere vrouwen heeft haar het laatste stuk gesleept en dat was knap werk.
Dit was een groep snelle vaarders. Ik kreeg de volgende dagen steeds meer moeite om ze bij te benen. De hele dag een stevige tegenwind. Er bleef dan steeds wel één van de vaarders bij me, maar je peddelt toch steeds iets boven je macht en dat wreekt zich.
Toen we op donderdag, de vijfde kajakdag in Berlijn aankwamen was ik de laatste die zijn boot op het karretje had. De anderen waren al aan het tent opzetten. Tijdens het bij de helling optrekken van de veel te zware kajak voor de te zachte bandjes van het karretje, schoot het me in de rug. Ik heb de kajak laten staan en ben krom naar de groep gelopen waar ik al snel hulp kreeg met het verplaatsen van de kajak.
Het kampeerveldje was erg vol omdat er ook veel andere kampeerders waren die kwamen voor de ‘Innerstädtlische Spreefahrt’ op zaterdag. Toch een lekker plekje gevonden en mijn stoeltje gepakt om lekker even te zitten.
Op vrijdag rustig aan gedaan, maar de Innerstädtlische Spreefahrt mee peddelen op zaterdag zat er niet in.
Ik was van plan om tot zondagochtend te wachten en dan de beslissing te nemen om verder te peddelen of het op te geven. Op zaterdag bij het ontbijt met nog iemand van de groep die niet mee deed, bleek dat ze fysiotherapeut was. Ze raadde me aan om te stoppen. Ik heb dus de zaterdag besteed om de auto op te halen (2,5 uur met de trein dan nog 15 min. met de bus).
Zondagochtend met hulp de kajak op de auto gezet en de groep uitgezwaaid.
Tijdens de tocht naar huis een keer of vijf gestopt omdat ik niet zo lang kon zitten.
Na een weekje thuis toch maar eens een paar behandelingen door de fysiotherapeut. Na een keer of drie was de rugpijn over.
Het was jammer dat ik de tocht niet af kon maken. Het was een snelle, maar ook een heel gezellige ploeg mensen.
Bovenstaande foto is vlak voor het vertrek genomen door de vrouw van Volker.
Op de foto van links naar rechts:
Kathi, Hilke, Rudy, René (organisator), Daan, Thomas, Volker, Kalle, Anja, Monika, Iris, Walter en Antje
En de volhouders, aangekomen in Havelberg
staande van links naar rechts:
René, Hilke, Kathi, Antje, Anja, Thomas, Walter en Rudy
hurkend ven links naar rechts:
Kalle, Monika en Volker
Hieronder het verslag dat Monika schreef, natuurlijk in het Duits.