daniels kayakblog

Op 22 juni 2024 ga ik mee met de TKBN-kampeerweek in Prieros.
Prieros ligt zui d-zuidoost van Berlijn aan de rivier de Dahme. Jan Honig en ik hebben van daaruit al twee keer de Märkische Umfahrt gemaakt, in 2013 en 2015.

De 7e Havelplünnenfahrt heb ik moeten afzeggen vanwege schouderproblemen. In de kampeerweek maken we tochten vanuit een vast punt heen en terug. Als ik last krijg kan ik eerder terug gaan en een keer een dag over slaan.
Op vrijdag 21 juni rijdt ik er naar toe. Al de tochten die we gaan maken heb ik al een keer gevaren samen met Jan Honig. Toch leuk om dat gebied weer te zien.

Op woensdag- en donderdagnacht stond ik met mijn tentje op het trekkersveldje van camping de Kluft in Ossenzijl. Vorig najaar ben ik nog even een dagje in de Weerribben geweest met een groep van de Frosken uit Drachten maar verder kom ik er niet veel meer. Vroeger toen ik nog aan de Nieuweweg in Scherpenzeel woonde, was het mijn vaargebied en kwam ik er bijna elke week ’s zomers. Ik kampeerde daar dan ook wel eens wild, maar omdat het zoveel drukker is geworden durf ik dat niet meer aan, dus maar een paar nachtjes op de Kluft want kamperen is de helft van de lol.
Woensdag eerst nog even van af de parkeerplaats na de camping gevaren omdat ik er pas na tweeën terecht kon.

Kajak bij tentje met tarp en stoel op het trekkersveld van camping de Kluft in Ossenzijl

Uitzicht over het trekkersveld vanaf de tent op plaats 34o

Op donderdag na de onweersbuien de kano langs het trekkersveldje te water gelaten. Bij het instappen verloor ik helaas mijn bril en bijna mijn hoed, maar die blijft gelukkig drijven.
Instappen en uitstappen zijn altijd de gevaarlijke momenten. Ik moet er maar geen gewoonte van maken om te kapseizen bij het instappen.
Hoewel het de besten kan overkomen. In 2017 bij de Havel-plünnenfahrt ging er ook een ervaren kajakker om bij het instappen en vorig jaar iemand die zich net van droge kleren had voorzien, voor de tweede keer.
Het was weer mooi in de Weerribben, nog heel weinig bootje huurders, alleen een paar op de aangegeven routes.
Omdat ik er vroeger heel veel kwam, zoek ik meestal wat andere routes. Op donderdag ben ik er bijna helemaal omheen gevaren. Dat is bijna 19 km en prachtig stil al zitten er niet veel bochtjes in.
Op het rechte stuk, parallel aan de Blankenhammerdijk waren de lui van Staatsbosbeheer bezig met het opnieuw afsluiten van stukken water door palen te slaan met daaraan dwarsbalken zodat de vaarweg geblokkeerd was.
Jaren geleden in de tijd van het rietsnijden kon ik bijna overal komen omdat de rietsnijders de balken dan voor zichzelf open hadden gezet.
In het smalle deel kwam ik een werkboot met daarop een kraan tegen. Ze voeren heel langzaam maar ik moest me vastgrijpen aan het riet van de walkant om niet naar de boot toe gezogen te worden.

Rondje rond de Weerribben vanuit de Kluft in Ossenzijl. De route track is vastgelegd met de app Canua en geïmporteerd in Google Earth.

Het hele zuidwestelijke stuk had ik de wind pal tegen. De totale afstand was 19 km. Bij de vogelkijkhut vlak bij Nederland even een pauze gehouden.
Al met al een prachtige vaarmiddag.
Het kamperen op de Kluft was heel prettig. Het was op het trekkersveld niet druk. Eerst was ik de enige. Later op de dag kwam er nog een vrouw met twee kinderen en op donderdag aan het eind van de middag een stel fietsers.
Het toiletgebouw is perfect en de mensen bij de receptie zijn klantvriendelijk. Je schijnt in het restaurant ook goed te kunnen ontbijten, maar zelf je potje koken is bij het kamperen de helft van de lol. Het kamperen tijdens het trekken met de kajak is ook altijd de helft van de lol dus het potje koken uiteindelijk een kwart van de lol van het trekken met de kajak 🙂

Vrijdag 7 juli een heerlijk kajaktochtje gemaakt. Gestart in het haventje van Broek. Toen via de lijkvaart naar de Goingarijpsterpoelen. Heerlijk weer met niet teveel wind.
Daarna via Langstaartpoelen, Jentjemeer naar de Langweerder wielen. Het zomerspatzeil was heerlijk luchtig maar begon steeds meer op de naden te lekken. Ik gebruik een groenland peddel (GP) en die vaart nogal nat dus een spatzeil is nodig. Bij het verwisselen met mijn normale spatzeil was er een plotselinge windvlaag die het spatzeil wegblies. Bij het proberen te vangen ging ik om. Bij het geheister om via het achterdek weer in de kajak te klimmen verloor ik het uit het oog. Toen ik weer zat met leeggepompte kajak was het nergens meer te bekennen.
Vast gezonken. Gelukkig had ik peddelfloat en pomp om het voordek zodat ik mezelf kon helpen en was het weer warm genoeg om met natte kleren naar de auto te peddelen.
Bij het jachthaventje was een stel hun motorboot aan het klaar maken met verschrikkelijke harde muziek uit de auto boxen. Ik kon ze met stem niet bereiken door de herrie.
Even later kwam er nog een stel zich klaar maken en die regelden dat de muziek (herrie) uit ging.
Droge kleding aangetrokken en de kajak opgeladen en naar huis.
Een mooie dag op het verlies van mijn spatzeil na. Maar eens kijken of mijn doorlopende reisverzekering dat dekt.

Volgende week naar de Weerribben/Wieden en dan kamperen op de Kluft.

Voor de 5e keer deed ik mee aan de Havelplünnenfahrt. Het was vroeg in het sezoen dit jaar. Op vrijdag 5 mei vertrok ik met kajak op het autodak naar Kratzeburg. Daar op camping Naturfreund kamperen we dan tot we op zondag ochtend 9 uur stipt de tocht beginnen. De zaterdag ervoor worden de auto’s naar het eindpunt (Havelberg) gebracht en dan met een busje van de shuttle service terug naar de camping.

Het was koud ’s nachts en omdat ik slecht weer verwachtte, had ik wat veel kleding mee zodat er weer bagage op het achterdek moest.
Tijdens de eerste dag was er een deelneemster ( we waren met 6 vrouwen en 7 mannen) die het erg zwaar had en de volgende dag de beslissing nam om niet verder mee te varen. Nieuwe kajak zonder roer en nog niet veel techniek om bij zijwind het oploeven tegen te gaan. Eén van de andere vrouwen heeft haar het laatste stuk gesleept en dat was knap werk.
Dit was een groep snelle vaarders. Ik kreeg de volgende dagen steeds meer moeite om ze bij te benen. De hele dag een stevige tegenwind. Er bleef dan steeds wel één van de vaarders bij me, maar je peddelt toch steeds iets boven je macht en dat wreekt zich.
Toen we op donderdag, de vijfde kajakdag in Berlijn aankwamen was ik de laatste die zijn boot op het karretje had. De anderen waren al aan het tent opzetten. Tijdens het bij de helling optrekken van de veel te zware kajak voor de te zachte bandjes van het karretje, schoot het me in de rug. Ik heb de kajak laten staan en ben krom naar de groep gelopen waar ik al snel hulp kreeg met het verplaatsen van de kajak.
Het kampeerveldje was erg vol omdat er ook veel andere kampeerders waren die kwamen voor de ‘Innerstädtlische Spreefahrt’ op zaterdag. Toch een lekker plekje gevonden en mijn stoeltje gepakt om lekker even te zitten.
Op vrijdag rustig aan gedaan, maar de Innerstädtlische Spreefahrt mee peddelen op zaterdag zat er niet in.
Ik was van plan om tot zondagochtend te wachten en dan de beslissing te nemen om verder te peddelen of het op te geven. Op zaterdag bij het ontbijt met nog iemand van de groep die niet mee deed, bleek dat ze fysiotherapeut was. Ze raadde me aan om te stoppen. Ik heb dus de zaterdag besteed om de auto op te halen (2,5 uur met de trein dan nog 15 min. met de bus).
Zondagochtend met hulp de kajak op de auto gezet en de groep uitgezwaaid.
Tijdens de tocht naar huis een keer of vijf gestopt omdat ik niet zo lang kon zitten.
Na een weekje thuis toch maar eens een paar behandelingen door de fysiotherapeut. Na een keer of drie was de rugpijn over.
Het was jammer dat ik de tocht niet af kon maken. Het was een snelle, maar ook een heel gezellige ploeg mensen.

Bovenstaande foto is vlak voor het vertrek genomen door de vrouw van Volker.
Op de foto van links naar rechts:
Kathi, Hilke, Rudy, René (organisator), Daan, Thomas, Volker, Kalle, Anja, Monika, Iris, Walter en Antje

En de volhouders, aangekomen in Havelberg
staande van links naar rechts:
René, Hilke, Kathi, Antje, Anja, Thomas, Walter en Rudy
hurkend ven links naar rechts:
Kalle, Monika en Volker

Hieronder het verslag dat Monika schreef, natuurlijk in het Duits.

Afgelopen maandag, 10 april dus, ging ik om wat te trainen een stukje kajakken. Aangekomen op de parkeerplaats bij onze kanoloods, kwamen ook Jan Faber en Janneke Nijholt net aan.
We zijn met z’n drieën een rondje Leijen gaan doen.
Voor de wind er naar toe en dan linksom langs de oever van het meer.
Het begon steeds harder te waaien en het waren flinke golven aan lager wal.
Ik had moeite om de kajak weer met de kop in de wind te krijgen. Een paar keer dreigde ik om te gaan maar met de lage steun kon ik het net redden. Ik dreigde alleen aan lager wal in het riet te raken.
Gelukkig kwam Jan naast me varen met de juiste adviezen om de kop weer in de wind te krijgen. Op de top van de golf proberen te draaien.
Het waren niet alleen de golven die me parten speelden maar vooral de windvlagen. Mijn kajak is voor de kuip veel langer dan achter. De wind kreeg steeds vat op de voorkant en blies me dan als ik er bijna was weer terug.
Gelukkig konden we in de luwte van het eiland vlak bij de vaargeul en de Lits even uitrusten. Erg veel conditie heb ik nog niet.
Verder tegen de wind in naar het eiland vlak voor het paviljoen en toen bij het paviljoen aanleggen voor een bakje koffie.
Terug langs de oever en via het kanaal pal tegen de wind in weer naar de loods.
Het was een flinke oefening. Ik weet nu weer hoe het gaat in de golven met dank aan Jan en Janneke.

De 5e Havel-Plünnenfahrt was van 25 juni tot en met 7 juli 2022 met twee rustdagen in Berlijn bij kanovereniging Zugvogels.

Er hadden zich 20 deelnemers ingeschreven. Bij de start hadden zich 7 afgemeld zodat we met 13 personen in Kratzenburg waren op zaterdagochtend. Op zondagochtend bleek een deelnemer, die samen met twee anderen in de auto gezeten had, corona te hebben. Hij voelde zich niet goed en de zelftest was positief. Hij heeft toch de eerste dag mee gepeddeld en is in Wesenberg afgehaakt. Op de tweede dag van Wesenberg naar Himmelpfort hielden we koffiepauze bij de visverkoper vlak voor de houten brug met dak. (Bedachte Holzbrücke). Daar bleek dat een vrouwelijke deelnemer zich al een tijdje niet goed voelde. Het was zo erg dat de ‘Notartzt’ moest komen. Ze bleek hartproblemen te hebben en na een tijdje bleek dat ze niet verder mee kon. Hoe ze naar huis gereisd is weet ik niet, Maar ze is thuis gekomen en daar bleek ze na een zelftest ook positief te zijn.
De de derde persoon die met de eerste twee corona gevallen had meegereisd, bleek in Liebenwalde ook positief te testen. Hij heeft nog meegevaren tot Berlijn en heeft ook de tocht gestaakt. Bij de vistent hebben ook de twee in de tweepersoonskajak de tocht niet verder meegedaan. Het was voor hun te zwaar. We voeren te snel en te ver. Ze hadden de “Ausschreibung” niet goed gelezen. De tocht is alleen voor ervaren kanoërs die met redelijke snelheid 40 km per dag kunnen afleggen. De tocht is 324 km in 10 dagen, met de laatste 2 dagen etappes van 45 km.
We waren toen dus nog met 8 peddelaars. Eén daarvan ging vanaf Brandenburg de Elbe op om naar huis nabij Hamburg te varen. Een tweede vond dat hij te weinig ervaring had om de laatste twee grote etappes mee te peddelen. Toen waren we dus nog met 6. Een groot verschil, 20 aanmeldingen en 6 die de eindstreep halen, 6 van de 13 die de tocht werkelijk startten. Corona hielp niet mee.

De 5e Havelplünnenfahrt is in 2020 en 2021 niet doorgegaan. Ik heb me weer ingeschreven voor de tocht die dit jaar eind juni begin juli gepland is. Hopelijk is corona niet weer spelbreker. Een paar mensen die ik eerder meegemaakt heb tijdens de vorige tochten, ik heb al drie keer eerder meegedaan, zal ik dan weer zien. Ik heb er zin in.